USA 2011 Villa Orlando

Dinsdag was het de dag van vertrek. Het opstaan gebeurde met de wekker van 7:30 am en nadat wij allen hadden gedoucht (scheelt wel een hoop tijd met 3 badkamers) en de laatste spullen in de koffers waren opgeborgen, werd de Tahoe volgestouwd met onze bagage en de TomTom op het MCO Airport gezet. Het leek een prachtige dag te gaan worden maar in de verte waren toch al donkere wolken zichtbaar, naar later bleek de voorbode voor narigheid waar wij de nodige hinder van zouden ondervinden.

Bij Dollar werd de (gratis geupgrade) luxe SUV weer ingeleverd. Het aantal door ons verreden miles bleek toch nog fors te zijn voor een niet rondreis vakantie, n.l. 768 hetgeen gelijk is aan 1236 km.

Voor het inchecken hebben wij onze koffers voor de zekerheid eerst zelf nog even gewogen om gestrest herpakken bij evt. overgewicht voor te zijn. Gelukkig bleek het erg meer te vallen. Slechts 1 koffer zat exact op het max. toegestane gewicht van 23 kg, de rest bleef daar keurig onder.

Daarna de bekende securitycheck, die probleemloos werd doorstaan, en toen snel door om nog een licht ontbijtje te nemen. Er was nog een klein half uurtje te gaan voor dat het boarden zou beginnen.

Met muffins, chocolate cookies en een Mexicaan egg sandwich werd de eerste trek gestild. Voor Sven bleek dit echter niet voldoende en dus schoof hij er nog een flinke pizzapunt achteraan.

Toen wij klaar stonden bij de gate begon het buiten de gieten en de donderen. Mooi weer om te vertrekken, zo dachten wij nog. Toen wij echter onze plaatsen hadden ingenomen werd er omgeroepen dat het vertrek, gepland om 11:15 am, “even” moest worden uitgesteld omdat het grondpersoneel vanwege met name de bliksem het vliegtuig niet mocht bijtanken. Wat eerst een kleine vertraging leek te worden liep uiteindelijk op tot 1 ½ uur!

Nou hadden wij bij onze overstap in Newark wel een aardige speling van 4 uur dus vooralsnog weinig aan het handje.

In het vliegtuig hadden wij de beschikking over live TV op onze schermpjes waar ik vlak voor vertrek op het weather-channel nog net een flinke depressie had gezien precies op onze route. De gedachte was dat wij daar wel over-of omheen zouden vliegen. Niet dus. Na zo’n 1 ½ vliegen werd er een boodschap omgeroepen die wij niet helemaal goed konden verstaan maar van medepassagiers begrepen wij in tweede instantie dat vanwege “severe weather” noodgedwongen een tussenlanding gemaakt moest worden. Snel werd er weer naar het weather-channel geschakeld waar werd aangegeven dat het boven en rond New York zware onweers-en hagelbuien hingen. Er was zelfs een Tornadowaarschuwing!

De tussenstop werd vervolgens gemaakt op Washington Dullas Airport. Vanwege deze uitwijk moest er ook weer worden bijgetankt en aangezien wij niet het enige vliegtuig waren wat deze manoeuvre moest maken, duurde dat wat ons betreft net ff te lang. Goed, al met al gingen wij 2 uur later weer opnieuw de lucht in voor het laatste stukje van 30 minuten naar Newark, verwachtte aankomsttijd 17:40 pm. Onze vlucht naar Amsterdam zou om 18:05 pm vertrekken dus dat zou kantje boord gaan worden.

De verwachtte aankomsttijd kwam vervolgens wel uit maar voordat het toestel bij de gate stond en de passagiers voor ons (wij zaten op de 4e rij van achteren) het toestel hadden verlaten liep het al tegen zessen.

Onze tussenpauze van 4 uur, waarin wij hadden gedacht nog ff lekker de benen te strekken, wat te kunnen snacken en te internetten, was dus volledig verdwenen. Sterker nog, er moest flink worden gehaast om misschien toch nog de aansluitende vlucht te kunnen halen. Nu is Newark ook weer niet zo groot maar de gate waarvan wij zouden vertrekken lag precies aan de andere kant van de luchthaven. Dus in gestrekte pas richting C136. Gelukkig hoefden wij onze bagage niet op te halen en weer opnieuw af te geven.

Precies op 18:05 pm, kwamen wij bij de gate aan konden we toch nog aan boord. Ergens vonden wij dit wel jammer want wij zagen ons al op kosten van Continental een overnachting in The Big Apple maken.

Als laatste passagiers namen wij plaats, klaar voor vertrek. Helaas, ook nu volgde uitstel van vertrek vanwege de drukte. Het slechte weer had ook hier de boel ontregeld. Pas even voor half acht s-avonds waren wij, inmiddels flink hongerig en dorstig, weer airborn.

Goed, de vlucht verliep verder voorspoedig, weinig tot geen slaap en op wat huilende baby’s na op de stoelen voor ons, en met windje meer werd er nog tijd ingelopen zodat de landing op Schiphol met slechts een kwartiertje vertraging werd ingezet. Voor ons betekende dit wel dat wij 15 uur achtereen in een vliegtuigstoel hadden gezeten, helaas dit keer zonder extra beenruimte.

Onze koffers liepen wel als eerste op de bagageband, voordeel van de late aankomst op Newark, en de bestelde taxi stond ook al klaar.

2 ½ Uur na de landing waren de koffers leeggeruimd en zaten wij gedoucht en wel thuis op de bank tegen de slaap te vechten. Wat is er dan beter om wakker te blijven dan een uitgebreid reisverslag te schrijven en op ons weblog te plaatsen.

Volgend jaar misschien op herhaling naar de USA al heeft Niels al aangegeven niet meer te willen vliegen. Dus er is misschien een plekkie vrij! Wie wil?

Vandaag alweer de laatste dag hier in Florida. Morgen om deze tijd zitten wij (zonder vertraging) al weer een stuk dichter richting huis.

Miek was, zoals meestal, als eerste uit de veren zij het ook aan de late kant. Omdat de mannen nog horizontaal lagen en nog niet waren te porren voor het ontbijt, besloot zij om alvast richting gym te gaan om op de loopband de Big Mac van gisterenavond laat er weer af te trainen.

Ondertussen haalde ik de vaatwasser leeg en begon met de voorbereidingen voor een laat ontbijt.

Tegen elfen toen ook de 2 junioren wakker waren en Miek afgetraind was teruggekeerd, konden we aan tafel.

Plan was vandaag nog wat te gaan shoppen en ook door het stadje Celebration te wandelen waar wij vorige week per Segway doorheen waren gereden.

Wij namen er de tijd voor. Eerst werd er nog lekker in de villa gelummeld en alvast online ingecheckt voor onze vluchten van morgen.

Pas tegen vieren gingen wij op weg met als eerste bestemming dus Celebration, een rustiek en mooi stadje gelegen tussen de hecktiek van de diverse Disneyparken, interstates en highways. Het was zalig weer, een beetje bewolkt met zo af en toe een lekker windje erbij.

Het centrum van Celebration is ook weer niet zo groot dat je er uren kunt rondlopen en ook de winkeltjes zijn over het algemeen boetiekjes van het genre dat voor ons niet aanspreekt. Wel hebben ze er een heerlijke ijssalon waar wij dan ook gretig gebruik van hebben gemaakt. Het ijs werd opgegeten bij de plaatselijke fontein gelegen aan het meer.

Een uurtje verder werd de volgende bestemming ingetikt, Premium Outlets. Eigenlijk zouden wij de weg inmiddels wel uit ons hoofd moeten weten.

Daar aangekomen werd er een rondje gemaakt en goed gekeken of wij echt niets waren vergeten. Miek wist nog een jeans op de kop te tikken en bij Timberland werd er nog even aan Martin gedacht.

De laatste shop was die van Tommy Hilfiger, al diverse malen aangedaan deze vakantie. Sven sloeg daar zijn laatste slag met een nieuw vest en shirts. Ook hier ging weer wat voor Martin in de tas!

Voor de laatste keer richting Tuscan Hills. Bij de Publix werd nog wat lekkers gekocht voor morgen onderweg en bij de naastgelegen Denny’s het laatste avondmaal op Amerikaanse bodem gebruikt.

Even na achten waren wij weer thuis en werd begonnen met het pakken van de koffers. Ze zitten toch aanzienlijk voller dan op de heenweg.

De wasmachine draait nog 2 laatste wasjes zodat alles morgen weer schoon meer naar huis kan.

Morgenochtend wordt het weer eens vroeg opstaan want onze vlucht van Orlando naar Newark (New York) vertrekt al om 11:15 am lokale tijd. Na 2 uur en 3 kwartier zit het eerste stukje er op waarna wij een uur of vier hebben om te overbruggen tot onze vlucht richting Amsterdam vertrekt.

Gedurende deze wachttijd komen wij vast nog wel even in de lucht via het blog, mail of evt. Skype.

Gedurende deze vakantie hebben wij ons weer uitstekend vermaakt al was hij toch totaal anders dan de vorige 4 USA edities. Persoonlijk heb ik het rondreizen op het eind van deze vakantie pas een beetje gemist. Het verblijf in de villa was heerlijk luxe en zeker nog eens voor herhaling vatbaar maar dan misschien in combinatie met een rondreis vooraf.

De hoogtepunten van de afgelopen 2 weken, daar zijn wij het alle vier wel over eens. Op een gedeelde 1e plek zijn de voorstelling van Cirque du Soleil en het bijwonen van de honkbalwedstrijd geëindigd. Zeker 2 uitjes die bij gelegenheid nog eens herhaald zullen worden. Maar uiteraard hebben wij ons ook uitstekend vermaakt op de Segway’s, in de pret/waterparken Typhoon Lagoon en Sea World en niet te vergeten tijdens het shoppen!

Het verblijf in de villa gaf ons daarnaast de nodige rust die wij deze vakantie ook zochten, na een bewogen half jaar.

We zijn al een beetje aan het aftellen. Na vandaag nog 1 dag en dan weer back tot base.

Misschien maar goed ook want we worden hier en beetje lom en lui van de warmte. Het ontbijt verplaatst zich ook steeds meer richting middaguur. Zo ook vandaag, om 11 uur aan tafel maar dat mag op zondag.

Na de maaltijd weer even geSkyped. Hoe dicht kun je de wereld bij elkaar brengen zonder kosten en met beeld. Het blijft een wonder.

De rest van de ochtend en de middag wat zonne-energie opgedaan, met Sven gepoolbiljart en in een beslissende pot met een eindserie van 4 ballen plus een strakke black eight in de topcorner pocket verslagen. Ik ga steeds meer terrein op de jongens toegeven; “je wordt ouder papa, geef het maar toe”.

Verder op de iPad onder de lanai een weblog bijgelezen van een Nederlands gezin dat ook al enkele USA-vakanties heeft gehouden. Naast dat hun website erg mooi is vormgegeven en de verhalen ook leuk zijn om te lezen, maken zij ook nog eens hele mooie foto’s. Voor wie geïnteresseerd is, neem een kijkje op http://michelly.nl/index.htm .

Tegen vieren vertrokken wij voor een tweede sessie Sea World maar niet voordat er eerst een lang gekoesterde wens van Miek in vervulling was gegaan, het bezoeken van een giftshop. Gezellig tussen het kitsch rondgekeken maar uiteindelijk met lege handen vertrokken. Jullie zien, wij kunnen echt wel shoppen zonder kopen.

Daarna even de magen gevuld bij de Ihop (heeft niets met Apple te maken overigens).

Even na zessen werd opnieuw het park van Sea World binnengewandeld. Het was een stuk warmer nog dan tijdens ons eerst bezoek maar omdat de zon schuil ging achter de bewolking was het toch beter te verdragen.

Uiteraard werden de coasters de Manta en de Kraken nog een keer gedaan en nog een kijkje bij de dolfijnen genomen.

Na een uurtje werd de “splashzone”, die bij de dolfijnen-en orkashows de eerst 15 rijen beslaat, uitgebreid tot het gehele park. De hemel barste open vergezeld van een aantal donderslagen. Gelukkig stonden wij overdekt maar een aantal andere parkgangers trof het minder en kwamen completely soaked aangerend.

Het duurde ruim 3 kwartier voordat de stortregen weer overging in druppelen en het vervolgens ook weer helemaal droog was. Hierdoor was het wel lekker opgefrist.

Goed, de rondgang door Sea World werd voortgezet via de Sharktank richting het Shamu Stadium waar om 8:30 pm de “Shamu Rocks” show werd gegeven. En combinatie van rockmuziek, lichtshow en uiteraard de 6 orka’s die op de maat van de muziek hun kunsten vertoonden. Een mooi spektakel om te zien.

Het slotnummer vond om 9:50 pm plaats. Een spetterende vuurwerkshow gecombineerd met dansende fonteinen. Ook hier zaten wij op de eerste rang om niets te missen.

Toen dit ook achter de rug was sloot het park en stroomde het aanwezige publiek richting exit.

Op de terugweg nog even de laatste boodschapjes gedaan bij Walmart en omdat de avondmaaltijd aan de vroege kant was geweest, bij de Mac drive-true een paar Big Macs gehaald die wij net achter onze kiezen hebben.

Hoe morgen de laatste dag zal worden ingevuld is nog niet helemaal zeker maar het woord “outlet” is al weer een paar keer gevallen….

In het vorige dagverslag had ik voor vandaag al het vermoeden uitgesproken dat wij het lekker rustig zouden houden. En zo geschiedde.

Veel meer actie dan wat gespetter in het zwembad is het niet geworden of het moet het aansteken van de BBQ zijn geweest.

Tja, en dan krijg je van dit soort foto’s. Duidelijk hierbij is wie vandaag de/mijn broek aan had:

Na het eten werd er lekker uitgebuikt in de Jacuzzi waarbij het bijwonen van de honkbalwedstrijd gisteren nog eens werd besproken en de plannen voor de komende 2 laatste hele dagen.

Later op de avond werd er door Miek nog even voor het eerst geSkyped via de nieuwe iPad met vriendin Linda die op het in Nederland nachtelijk uur nog wakker bleek te zijn.

Morgen gaan wij in ieder geval op herhaling bij Sea World en misschien wordt er eerder op de dag een bezoek gebracht aan de Titanic.

Jullie lezen het wel weer .

Zo, vanochtend eerst even wat boodschappen gehaald want anders geen ontbijt. Gisterenavond waren wij laat thuis van een middagje St. Petersburg met als hoofdgerecht het bijwonen van een MLB baseball wedstrijd. Eventueel hadden wij ook s nachts nog bij Walmart naar binnen kunnen wandelen want zij zijn 7 x 24 uur open echter niet alle klanten (zoals wij) hebben dezelfde openingstijden.

Goed, terug naar de dag van gisteren. De startup van de dag was weer zoals gebruikelijk, rustig aan op gang komen. Pas om 2 uur PM werd de TomTom op bestemming St. Pete’s beach gezet, een uur en 3 kwartier rijden. De route wijst eigenlijk vanzelf, de I4 in westelijke richting volgen, bij Tampa de baai over en doorrijden tot de Golf van Mexico in zicht is.

Naar mate St. Petersburg naderde werd de lucht ook donkerder en even voorbij Tampa stortregende het. Dat beloofde weinig goeds voor het geplande strandbezoek echter, de buien zijn vaak van lokale aard en 5 minuten verder op was het weer droog.

Vooraf was al via Google Maps gezocht op een parkeerplaats aan het strand zodat het bij aankomst een déjà vu leek.

Via de boardwalk het strand op voor een wandeling langs de waterlijn en het maken van een paar foto’s. Helaas, dit laatste bleek niet mogelijk omdat ik de vorige avond vergeten was het geheugenkaartje terug in de camera te stoppen . De camera van Sven lag nog in de auto dus jullie zullen mij zonder foto’s op mijn woord moeten geloven dat wij lekker in het warme Gulf water hebben lopen pootjebaden.

Na een klein uurtje waren wij weer terug bij de auto. Vooraf was ook de lokale mall in de TomTom gezet voor het geval wij nog wat tijd te overbruggen hadden tot aan de honkbalgame. Dit bleek het geval en dus werd, na een tussenstop bij de Subway, de Tyrone Square Mall aangedaan om daar nog even rond te neuzen en meteen een nieuwe geheugenkaartje aan te schaffen. Bij een fotozaak informeerde ik naar het type Compact Flash kaart. Dit tot verbazing van de winkelbediende die mij teleur moest stellen met de mededeling dat hij dit type geheugenkaart toch zeker al 2 jaar niet meer gezien heeft. Blijkbaar lopen wij in Europa een stuk achter op de Amerikanen. Ook bij het warenhuis Sears, waar wij naar werden verwezen, waren deze kaartjes niet meer in omloop.

Ondertussen was het tijd geworden om aan te rijden op het Tropicana Field Stadium, een gigantisch overdekt honkbalstadium waar de Tampa Bay Rays hun thuiswedstrijden spelen.

Nadat de auto een parkeerplekje had gevonden a $20,- werden bij de kassa van het stadion de kaartjes aangekocht. De prijzen variëren van $20,50 tot aan $281, – per plaats. Voor $38,- vonden wij het wel mooi genoeg, het ging tenslotte om de sfeer te proeven. Op onderstaand plattegrondje heb ik met een rood cirkeltje aangegeven waar wij zaten. Prima plaatsen waar wij alles goed konden overzien.

De Rays speelden vanavond hun eerste thuiswedstrijd in een serie van 3 tegen de Oakland Athletics. Hieronder een paar foto’s die met de Sven’s camera zijn gemaakt en een filmpje waarbij het eerste punt werd gescoord door de thuisploeg in de derde inning.

(door op de foto’s de klikken verschijnt er onder een vergroting)

Het was echt een hele gave belevenis om mee te maken. De ruim 3 uur die de wedstrijd duurde hebben wij zonder ons te vervelen makkelijk uitgezeten. Tussendoor werd er wat drinken gehaald en een paar pizza’s. Eten en drinken tijdens de game dat hoort er gewoon bij. Het is echt een avondje uit waarbij naast het honkbal zelf, er ook nog een hele show omheen word opgevoerd tussen de innings in.

De wedstrijd werd door de Rays met 8 tegen 4 gewonnen waarbij en aantal mooie punten werden gemaakt en 2 homeruns door de tegenpartij. Voor wie de boxscore er nog even op na wil slaan klik hier.

Om de highlights van de wedstrijd te bekijken klik hier.

Na afloop was er nog de mogelijkheid een concert in het stadion bij te wonen maar dat hebben wij maar geskipd. Er wachtte ons tenslotte nog een terugrit van 1 ½ uur. Na dat wij het Tropicana stadium hadden verlaten was het even zoeken naar de auto. Na ¾ rondje rond de honkbaltempel werd de parkeerplaats gevonden. Even na half één vielen wij moe maar zeer voldaan op bed neer. Deze ervaring is zeker nog eens voor herhaling vatbaar tijdens één van onze volgende Amerika trips (of ben ik nu te voorbarig ).

Vandaag, zaterdag, dus na de boodschappen weer uitgebreid ontbeten met zelf gemaakte panecakes, toast en scrambled eggs. De rest van de dag houden we het denk ik even rustig zo vermoed ik.

Het laatste nieuw omtrent de tropische storm Emily is dat zij Florida niet zal treffen en verder voor de kust rechtsomkeert zal maken.

Wij zijn, na een leuke honkbalwedstrijd te hebben bezocht, een beetje laat thuis. Verslag volgt morgenochtend, voor jullie in de middag

Vandaag stond een dagje Sea World op de “to do” lijst.

Tijdens het ontbijt was al merkbaar dat het weer een warme dag zou gaan worden. Nadat iedereen luchtig gekleed en ingesmeerd klaar stond gingen wij even na tienen op pad.

Via de 192 en aansluitend de I4 werd de parking van Sea World in een klein half uurtje bereikt. Even nog de tickets kopen en hop naar binnen.

Als eerste attractie bood zich de Manta aan. Ondanks de aangegeven wachttijd van 40 minuten besloten de Houtman 3 toch direct maar aan te sluiten in de rij. “Vrouwtje” Houtman heeft het niet meer zo op coasters en bleef dus achter samen met haar fototoestel.

De wachtrij bleek erg mee te vallen, zo zelfs dat wij binnen 5 minuten al klaar stonden om in te stappen. Deze achtbaan is er één waarbij je op je buik ligt en alles onder je door ziet schieten. Mijn grootste zorg was toch wel dat het tuigje waarin ik hing, niet per ongeluk onder het gewicht zou bezwijken. Gelukkig bleek de constructie “Amerikaan proof” dus voor mijn ??? kilo schoon aan de haak geen enkel probleem.

Miek maakte ondertussen wat kiekjes met haar camera waarbij per ongeluk één van ons tijdens de ride.

De jongens gingen nog een tweede keer, pa en ma zochten enige koelte in de schaduw om op hun gemak “leeg te lopen”. Wat was het warm!

Na de eerste vochtige versnaperingen was de beste optie op zoek te gaan naar een natte attractie. Deze werd gevonden bij de “Jewels of the Aquarium”, een boottochtje met een aantal flinke “splash” momenten. Om de kleding weer droog te krijgen was het daarna de beurt aan de snelle achtbaan de “Kraken” waar opnieuw de wachttijd nihil was.

Vervolgens werd het tijd om het even wat rustiger aan te gaan doen. Er bestond een mogelijkheid om de dolfijnen te voeren maar helaas was daar wel een aardige file ontstaan. Vandaar dat wij het voeren zelf oversloegen en het bij het kijken hielden.

Na de gators en de manatee’s nog even te hebben bekeken werd het tijd om ons zelf te voeren en bij te tanken, wat er uit gaat moet er ook weer in.

Toen de buikjes weer waren gevuld was het op naar de Dolfijnenshow, al was het maar om lekker in de schaduw te zitten. Maar ook de show was zeker de moeite waard.

Tot nu toe was slechts de helft van Sea World bekeken, tijd om de andere 50% te bezoeken. Hier lag o.a. het grote Shamu Stadium waar de bekende orkashows worden gehouden. Onderweg werden de Sting-ray’s door Niels en Sven op een paar visjes getrakteerd waarna de weg werd vervolgd naar het Wold Artic. Hier kon een helikoptersimulatie worden gedaan over en onder het poolijs waarna de echte poolbewoners konden worden bekeken, ijsberen, walrussen en witte dolfijnen o.a..

Het fris en fruitige was er ondertussen al lang af vanwege de warmte die behoorlijk uitputtend was. Daarom maar weer een terrasje opgezocht en onder het genot van een frisje en een Bud Light onder een parasol weer even nieuwe krachten opgedaan. Het tafeltje naast ons had wel een bijzondere gast.

Het plan was om tot sluitingstijd te blijven met name vanwege het vuurwerk op het eind. Echter na het bijwonen van de orkashow hadden wij het eigenlijk wel helemaal gehad. De plannen werden omgegooid en besloten werd de kaartjes gratis te upgraden voor een 2e dag Sea World en daarbij dan alleen het avondprogramma te gaan bezoeken.

Even na zessen werd de TomTom weer op huis ingesteld waar na aankomst direct door de mannen het zwembad werd opgezocht. Miek had daar de puf niet meer voor en besloot zelfs het etentje bij de Outback te laten voor wat het was. Zo deed zich het unieke feit voor dat wij voor het eerst tijdens onze USA-trips zonder haar aan tafel zaten. De mannen gingen dus alleen op stap.

Bij het restaurant leek zich een flinke wachtrij te hebben gevormd, even na negenen, maar na 10 minuten konden wij al aanschuiven.

Gestart werd met en overheerlijke Bloming Union waarna Niels en ik ons aan de babyribs te goed deden en Sven een ribeye te grazen nam. Heerlijk weer om te eten bij deze tent!

Nadat de boordjes nagenoeg leeg waren gegeten lieten wij het dessert maar voor wat het was, de broeken zaten zo wel strak genoeg.

Op de terugweg liepen wij wat vertraging op. Precies op de kruising waar wij op de 27 linksaf moesten slaan naar het villapark, had één van onze voorgangers dit al gedaan maar daarbij helaas een pickup truck van rechts over het hoofd gezien die hem vol is de rechter zijkant had geraakt. Zo te zien geen persoonlijke slachtoffers maar alleen 2 auto’s rijp voor de schroot. Omdat de weg naar 4 kanten was afgezet duurde het even voor dat wij ook de laatste 200 meter konden afleggen.

En nu naar bed! Truste.

Over vandaag valt, wellicht jammer voor jullie, helaas weinig te melden. Er werd laat opgestaan, op Miek na dan, en het ontbijt was daardoor meer een vroege lunch.

Omdat wij de dag al lui begonnen waren besloten we om dit zelfde tempo maar aan te houden in de middag. De temperatuur noopte ons daar ook wel enigszins toe; volgens de heatindex 111 fahrenheit wat gelijk staat aan 44 Celsius. Rustig aan dus maar met zo nu en dan een verkoelende duik.

Aan het eind van de middag begon het te betrekken en druppelde het zo af en toe een beetje. Het druppelen ging even later over in een fikse regen-en onweersbui waardoor onze BBQ-plannen letterlijk in het water dreigden te vallen. Daardoor waren wij genoodzaakt onze eerste maaltijd binnenshuis te houden, voor de BBQ was nog net een droog plekje onder de lanai.

Lekker weer burgers met gemarineerde boneless pork chops aangevuld met ovenfrites, salade en maïskolven. Echt Amerikaans dus.

De avond werd doorgebracht in de Florida Mall, Florida’s grootste, en vervolgens de Premium (voorheen de Prime) Outlet waar Tommy H. weer goede zaken deed. Niels kocht een paar Adidas basketbalschoenen, exact hetzelfde (retro) model waar ik decennia terug mijn zaalkorfbalwedstrijden op heb gespeeld. Ook kun je nu aan hem vragen hoe laat het is na de aanschaf van een stoer sporthorloge.

Om half twaalf waren wij weer thuis waar ik nu snel nog even ons weblog bijwerk.

Voor morgen zijn de plannen om weer eens naar Sea World te gaan. Vrijdag is de bedoeling om naar St. Petersburg te gaan met aansluitend s avonds een bezoek aan een baseball game.

Komend weekend krijgen we misschien een bezoek van Emily, een tropische storm die nu via Cuba noordwaarts trekt. Ze kan nog alle kanten op maar in het slechtste geval is dat recht over Florida. Gelukkig hoeven wij dan in ieder geval er niet meer uit om te shoppen .

Tot blogs!